به‌عقیدۀ آلموند آنچه نویسندگانی همچون نیچه، فوکو و... را به هم شبیه می‌کند، تلاش آن‌ها برای نقد مدرنیته و غرب، با استفادۀ ابزاری از اسلام و تمدن اسلامی است. او معتقد است خوانش متون پُست‌مدرن دربارۀ اسلام بیشترْ ما را با ماهیت پُست‌مدرنیسم آشنا می‌کند تا خود اسلام.
